குருவியும் நானும்

நான் பள்ளி சென்று விடும்
வேளைகளில் கட்டியிருக்கக்கூடும் நீ
உன் கூடு

முடித்து நீ குடியேறிய
முதல் நாளிலிருந்தே
பார்த்ததாய் ஞாபகம் எனக்கு

உன் வரவுக்காய்
வரைந்திட்ட ஓட்டையாய்
சிதைந்திருந்த என் கதவு

கம்பிக் கட்டிய
வெங்காயக் கூட்டில்
அமர்ந்துப் பின் செல்வாய்
உன் கூட்டுக்கு

மூடநம்பிக்கையோ
முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கையோ
ஆராய முனைந்ததில்லை நான்

நீ உண்ணக்கூடும் என்பதற்காய்
வெங்காயக் கூட்டின் மேலே
சில சாதத்தைச் சிந்தி வைப்பேன் நான்

உண்டு பார்த்ததில்லை நீ
உனக்காய் ரேஷன் அரிசியெல்லாம்
துறக்க முடியாது என் வீட்டில்

சாமி அறைக்கு நான்
அதிகம் வருவது
அதிசயமாய்ப் பட்டது அம்மாவுக்கு

தரை நோகா பாதம் பதித்து
உள்ளே வந்து
உட்கார்ந்துப் பார்த்திருக்கிறேன் உன்னை

என் மேல் உள்ள பயம்
எளிதில் விலகிப் போனது உனக்கு

அறையைத் தாண்டா ஒலியில்
அழகாய்ச் சினுங்கும் குரலுக்கு
அடிமை ஆகிப் போனேன்

இரவில் உன்
இயக்கம் கண்டு

ஒன்னுக்குப் போவதாய்ச் சொல்லி
விளக்கைப் போட்டு விட்டே
தூங்கி விடுவேன்
வேகமாய்ச் சுழலும் மின்விசிறியை
கவனிக்காமல் சிறகடிப்பாயோ என்று;
காலையில் அம்மா திட்டையெல்லாம்
கண்டுகொண்டதில்லை நான்

முட்டாள் என் தம்பி -உன்
முட்டையை உடைத்து விட்டான்

என்னைப் போல் தேம்பி
அழுதிருக்கமுடியாது உன்னால்
அழுத்திக் கொட்டிவிட்டேன் அவனை
விசும்பிக்கொண்டே தூங்கிவிட்டான் அவன்

இரவு கூடிக்கொண்டே போனது
இன்னும் காணவில்லை உன்னை

தேங்காய் நாரில்
நீ கட்டியிருந்தக் கூட்டில்
உன் கனவுகளை
எண்ணிக்கொண்டே

விடியும் வரை
விழித்திருந்துவிட்டேன் நான்

என்றைக்கு வருவாயோ நீ ?

செ.செந்தில் கணேஷ்

மழையில் ஒரு நாள்...

முந்திக் கொண்டு

நான் நுழைந்ததும்

தலைக்கு மேல்

பற்றாத உன் கைகளுடன்

நீ வந்ததும்

முற்றிலும் எதார்த்தமே

ஓடு போட்டவன்

சாரத்தை சற்றே

இன்னும்

இறக்கி இருந்தால்

கால்கள் நனைந்திருக்காது

நம்இருவருக்கும்

தண்ணீர் சுவருக்கும்

சுவருக்கும் இடையில் நாம்

இங்கு எது பேசினாலும்

மழையை தவிர

யாருக்கும் கேட்க போவதில்லை

தனிபயிற்சி பெயர் காரணமோ என்னவோ

தனி தனியேதான் இருந்தோம் இதுவரையில்;

இன்றும் வழியில்

மழையில் சிக்கி இருக்கவில்லைஎனின்

பேசாமலே பிரிந்திருக்க கூடும் நாம்

வகுப்பில் என்னைவிட அறிவாய்

கேள்வி கேட்கிறாளே என்று

கவலை வந்ததுண்டு சிலசமயம்

மழை அதிகரிக்க அதிகரிக்க

மனதுக்குள் ஏக சாரல்

அவ்வளவு நேர மழையில்

நாம் பேசியதென்னவோ

துளியூண்டு தான்!

உன் தூரல் பேச்சுக்கள்

சற்றே அதிகமானபோது

மழை குறைந்துபோனது...

நின்றுவிட்ட மழையில்

நனைந்தும் குளிர்ந்தும் வீடு சென்றேன்!

செ.செந்தில் கணேஷ்

வலி

அசந்து மசந்து

அரை நொடி ஒயமுடியவில்லை அதற்கு

அப்போது தான் அழைப்பு வரும்

ஃபா ஃபா என்று

கட்டும் முன் கருத்தோ

அவிழ்க்கும் முன்

ஆலோசனையோ ஏதும் இல்லை

வெந்துபோன வேதனையில்

மேனியை சிலிர்த்து

கனவை உதிர்த்து

மெல்ல நடக்குமது

செல்லுமிடம் அறியாது

தடி பிடித்தவன்

அடிப்பான் ஐயோ அங்கே

குடித்தவனும் அமர்ந்து

கூட்டச்சொல்வான் வேகத்தை

கண நேரத்தில் கடக்க வேண்டும்

கண்டங்கள் இவர்களுக்கு

கடுக்கும் காலுக்கு தான் தெரியும்

கற்சாலையின் கடுமை

கயிற்றிடுக்கில் கழுத்தாய்

காலம் செல்லுமதற்கு

காமம் முதலாய்

கடைசி உணர்ச்சி வரை

கண்ணிரில் கரைத்தபடியே

கால்கள் நகரும் அதற்கு

உடல் மெலிந்தோ

தோல் சுருங்கியோ

கிழடு தட்டிய ஒரு நாளில்

கசாப்புக்கு விலை பேசுவதில் முடியும்

மனிதன் செய்யும் நன்றி நவிழ்தலகளும்

பிரிவுபசாரங்களும்..

செ. செந்தில் கணேஷ்

ஈகை இம்சை

அலுவல் முடிந்து

அலுப்பில் திரும்பிய

அன்றொரு நாள்

இருளில் இடுக்கில் ஒருவன்

தானம் கேட்டான்

தளர்ந்த குரலில்

குனிந்து பார்த்த

குறைந்த வினாடியில்

உணர்ந்துகொண்டேன் அவன்

ஊணத்தை

கடவுள் கொடுப்பவனாய்

பறிப்பவனாய் பல தோற்றம்

பறிப்பவனாய் மட்டும்

இவன் வாழ்வில்

இருந்த ஒரு காலில் ஒரு செருப்பு

காலாய் மாறிய

இன்னொரு கையில்

கருப்பு செருப்பு

கையூண்றி இவன் நகர்கையில்

செருப்புடன் சேர்த்து தேய்த்தான்

என் இதயத்தையும்

தான தலைவனாகவோ

பாரி வள்ளலாகவோ எனை

பாவிக்காத நான்

சில்லறை தேடி

சில அடி நடந்து

சில்லறையுடன் திரும்புகையில்

காணவில்லை அந்த பாவியை

மறத்துப்போன மனதுடை பிணமாய் எண்ணி

மறந்துபோயிருப்பான் அவன் என்னை

மனதில் பதிந்த குற்ற உணர்வில்

மறக்கவில்லை அவனை நான்

கையில் சில்லறை உள்ள

மற்றொருநாள் பார்ப்பேனென்று ...

செ. செந்தில் கணேஷ்

அப்பா கடிதம்

அஞ்சல் அலுவலகத்தில்
அனைவரின் பார்வையும்
ஒரு விதமாகவே பட்டது

உள் நாட்டு உறை வாங்குவோரை
உன்னதமாய் பார்க்கும்
உலகம் இப்போது

அப்படிதான் அரம்பிதிருப்பாரென்று
அனுமானத்தில் ஆரம்பித்தேன்
இப்படியும் இருந்திருக்குமென்று சில
இடைசெருகல்களும்..

மகனுக்கு முன்னால்
அன்புமிக்க பாசமுள்ள
அருமையிலும் அருமையான என
ஏகப்பட்டவை எழுதி
அருமையிலும் அருமையை
அழிக்காமல் விட்டிருந்தேன்

பிரிந்து சில காலம்
இருந்திருப்பேனாயின்
எழுதி இருக்கக்கக்குடும் அப்பா
எனக்கு ஒரு கடிதம்
பிரியாமலே இருந்து
பிரிந்தார் நிரந்தரமாய்

மூடுமுட்டி முனுசாமி
முந்நூறு கடன் பாக்கி தராமலே
முர்ச்சைஆனது முதல்
முனியாண்டி விலாசில்
விலைபட்டியலை பார்த்து கொண்டே
வயிற்றை நிரப்பியது வரை
அத்தனையும் எழுதினேன்
அவர் சார்பாய்
அவர் நிகழ்வுகளை
அவர் போலவே
சற்றே சாய்த்த எழுத்துக்களாய்

உத்தமன் எனக்கு அவர்
உபதேசங்கள் மட்டும்
சற்றும் நினைவிலில்லை

கற்பனை கரை புரள
கடிதம் ஓடியது
கண்ணீரும் கூடவே..

உறையில் காய்ந்துபோன
பசையை நனைக்க உதவுமென்று
அப்படியே விட்டு விட்டேன் துடைக்காமலே..

செ. செந்தில் கணேஷ்

மலைமுகடும் சிறுபறவையும்

அதோ அந்த மலைமுகடு
அங்கே சென்றமர்ந்து
சிறகு கோதி
சிலாய்த்திட ஆசை எனக்கு

தூரம் கடப்பதன் அயர்வு
பாரம் சுமந்ததன் பலன்
வருத்தி வளர்ந்த உயரங்கள் எல்லாம்
சுகமாய் தோன்றும் அம்முகடுகளில்

உயரத்தில் இருந்து உலகை காணும்
உணர்வுகள் உதடுகளால் உரைக்கவியலா

சற்றே விலகினாலும்
கணங்கள் தலையிலேறி
விழுந்து சிதற நேரும்
விளிம்புகள் அவை

விலகா பறவைகள்
கால் தடம் பலமுகடுகளில்

ஆசை முகடுகள்
அதோ அதிகமதிகமாய்

முகடு பைத்தியம்
முத்திவிட்டதெனக்கு

இதயம் இயங்கும்வரை
இறக்கைகளில் இலக்கைக் கூட்டி
நகர்ந்து கொண்டிருப்பேன்
முகடுகளை நோக்கி

செ. செந்தில் கணேஷ்